Χαλάρωση και κοιλιοκήλη μετά την εγκυμοσύνη

Χαλάρωση και κοιλιοκήλη μετά την εγκυμοσύνη. Άρθρο του Δρ.Χρυσοχέρη στο Παρασκήνιο και στο Βήμα της Κυριακής

H κήλη του πρόσθιου κοιλιακού τοιχώματος είναι ιδιαίτερα συχνή στις γυναίκες μετά την εγκυμοσύνη. Η εγκυμοσύνη από μόνη της αποτελεί ένα σημαντικό παράγοντα κινδύνου για τη δημιουργία κήλης. Όταν συνυπάρχουν και άλλοι παράγοντες, όπως το αυξημένο σωματικό βάρος, η κληρονομικότητα ή η ύπαρξη τομών από προηγούμενες επεμβάσεις στο κοιλιακό τοίχωμα, οι πιθανότητες δημιουργίας κήλης μετά την κύηση αυξάνονται δραματικά. Είναι σημαντικό να ξεχωρίσει κανείς την πραγματική κήλη από την απλή «χαλάρωση» του κοιλιακού τοιχώματος, τη λεγόμενη κήλη της λευκής γραμμής. Στην περίπτωση αυτή δεν υπάρχει «τρύπα» στην περιτονία του κοιλιακού τοιχώματος αλλά χαλάρωση. Η χαλάρωση μπορεί να είναι τόσο έντονη που η ασθενής να παραπονιέται ότι αισθάνεται «φουσκωμένη» σαν να είναι ακόμα έγκυος. Η αληθινή κήλη και η χαλάρωση μπορεί και να συνυπάρχουν. Είναι σημαντικό να γίνει σωστή διάγνωση της κατάστασης από το χειρουργό αλλά και να συζητηθούν με την ασθενή οι θεραπευτικές επιλογές.

Στην επιλογή της κατάλληλης θεραπείας πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπόψη εάν η ασθενής σκοπεύει να αποκτήσει και άλλα παιδιά. Σε αυτή την περίπτωση αποφεύγουμε το χειρουργείο, εκτός και αν η κήλη κάνει περίσφιξη οπότε το χειρουργείο δεν μπορεί να περιμένει. Σε αυτή την κατηγορία ασθενών δεν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε συνθετικά πλέγματα.

Στις ασθενείς που έχουν αποφασίσει ότι δεν πρόκειται να τεκνοποιήσουν ξανά οι επιλογές είναι διαφορετικές. Εάν συνυπάρχει σημαντική χαλάρωση του τοιχώματος και περίσσεια δέρματος και λιπώδους ιστού στο υποδόριο και εφόσον η ασθενής το επιθυμεί, η επιδιόρθωση του κηλικού χάσματος με ή χωρίς πλέγμα μπορεί να συνδυαστεί με τομή κοιλιοπλαστικής που συνήθως ακολουθεί την ουλή της καισαρικής (αν υπάρχει) έτσι ώστε να διορθωθεί και η χαλάρωση. Τα αποτελέσματα είναι άριστα!

Εάν δεν υπάρχει αισθητική «ένδειξη» για κοιλιοπλαστική, τότε η χαλάρωση του τοιχώματος και η κήλη μπορούν να αντιμετωπιστούν λαπαροσκοπικά ή και ρομποτικά με σύγκλειση του χάσματος της κήλης και με την χρήση πλέγματος. Για απλές μικρές ομφαλοκήλες η αποκατάσταση μπορεί να γίνει με μικρή πλαστική τομή δια μέσω του ομφαλού.

Στην περίπτωση που έχουμε μόνο ‘’χαλάρωση’’ του μυικού τοιχώματος (από διάσταση λευκής γραμμής) χωρίς περίσσεια δέρματος και λίπους τότε μπορούμε αυτήν να την διορθώσουμε με λαπαροσκοπικές ή και ρομποτικές μεθόδους χωρίς τομή και με άριστα αποτελέσματα !